Ζάκυνθος: Το Φιόρο του Λεβάντε, εόρτασε λαμπρά και ιεροπρεπώς το Άγιο Κορμάκι Του Αγ. Διονυσίου!
Με ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια και σύμφωνα πάντα με την Ζακυνθινή Εκκλησιαστική αλλά και πλούσια Πολιτιστική Παράδοση, εορτάστηκαν τα (302) χρόνια από την μετάθεση του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Διονυσίου, Αρχιεπισκόπου Αιγίνης του Θαυματουργού, από την Αυτοκρατορική Ιερά Μονή των Στροφάδων στην Ζάκυνθο, το διήμερο 23 και 24 Αυγούστου 2019. Επίκεντρο των λαμπρών αυτών Θρησκευτικών εκδηλώσεων, ήταν η ομώνυμη Ιερά Μονή του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου, στο νησί των μεγάλων και επιφανών Ποιητών του Διονυσίου Σολωμού και του Ανδρέα Κάλβου.
Ο Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου, είναι ως γνωστόν Άγιος της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Έζησε και έδρασε στη Ζάκυνθο από τα μέσα του 16ου αιώνα ως και τις αρχές του 17ου, ενώ διετέλεσε και Επίσκοπος Αιγίνης. Όμως από τότε έως και σήμερα υπάρχει βαθιά ριζωμένη η Πίστη, στον χιλιοβασανισμένο και ψυχικά τραυματισμένο λαό του νησιού, ότι ο Πολιούχος Άγιος Διονύσιος, στέκεται δίνοντας πάντα θάρρος και εγκαρτέρηση στην τρικυμισμένη ψυχή του…
Την τριακοστή δεύτερη αυτή επέτειο λάμπρυναν με την υψηλή παρουσία τους, που ήρθαν ως ταπεινοί προσκυνητές για να τιμήσουν τον Άγιο της Αγάπης και της Συγγνώμης, ευγενώς και φιλαδέλφως, προσκεκλημένοι από τον οικείο Μητροπολίτη Ζακύνθου και Στροφάδων κ.κ. Διονύσιον τον Δ΄, οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Δωδώνης κ.κ. Χρυσόστομος, Άρτης κ.κ. Καλλίνικος, Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ.κ. Κύριλλος, Λαγκαδά και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννης, Ζάμπιας κ.κ. Ιωάννης, Αξώμης κ.κ. Δανιήλ, Λαρίσης και Τυρνάβου κ.κ. Ιερώνυμος και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ανδρούσης κ.κ. Κωνστάντιος.
Οι λαμπρές αυτές εορταστικές εκδηλώσεις για την συμπλήρωση των 302 χρόνων από την επάνοδό του, από τα Στροφάδια στο νησί της Ζακύνθου, κορυφώθηκαν με ευλάβεια και μεγαλοπρέπεια με την καθιερωμένη λιτανεία του Σεπτού Λειψάνου του Προστάτου και Πολιούχου της Ζακύνθου Αγίου Διονυσίου που επί αιώνες φυλάσσει και ευλογεί τη Ζάκυνθο διδάσκοντας με τον βίο, το έργο και την ταπεινότητα της ψυχής του, κάτω από τους ήχους των πυροτεχνημάτων, το σφύριγμα των πλοίων καθώς επίσης και το μελωδικό χτύπημα των καμπάνων, που σαν σωστές ουράνιες μουσικές συνθέσεις, κάνουν τον κάθε Ζακυνθινό και τον κάθε επισκέπτη να σταματάει βουβά το βήμα, να ακούει με χαρά τους μελωδικούς αυτούς “αίνους”, που ανεβαίνουν στο Ζακυνθινό αιθέρα, σαν Σεραφικοί Ύμνοι.
Τα σημάματα των συγκεκριμένων καμπανών ευφραίνουν αγγέλους και θνητούς, ιερείς και μοναχούς, παρηγορούν τους φιλόθεους και τους φιλόθρησκους, και προκαλούν ρίγη συγκίνησης.
