Νέα Μεταπολίτευση
του Διαμαντή Καρασούλα
Αν και ο όρος ακούγεται πλέον τετριμμένος αφού τα τελευταία χρόνια έχει χρησιμοποιηθεί ουκ ολίγες φορές από πολιτικούς και αναλυτές, θεωρώ ότι η σημερινή ιστορική και πολιτική συγκυρία δείχνει να συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να σηματοδοτήσουν το πολυσυζητημένο εκείνο πέρασμα σε μια Νέα Μεταπολίτευση.
Ένα πέρασμα που θα κλείσει ιστορικά τον κύκλο της μεταδικτατορικής περιόδου που -με τα θετικά και αρνητικά της στοιχεία- υπήρξε αναμφισβήτητα η πλέον ειρηνική περίοδος ανάπτυξης και ευημερίας από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Αυτή η πορεία των σαράντα και πλέον ετών έληξε με μια οδυνηρή δεκαετία οικονομικής και πολιτικής κρίσης.
Ήταν το σπαρακτικό τέλος της μεταπολίτευσης κατά το οποίο η βίαιη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου της μεσαίας τάξης διέρρηξε τα κοινωνικά στεγανά και γιγάντωσε τις πολιτικές δυνάμεις του λαϊκισμού που τελικά κατάφεραν να πάρουν την εξουσία. Αυτή η οδυνηρή εμπειρία φαίνεται να ήταν και το αναγκαίο κακό, η κολυμβήθρα και το καθαρτήριό μας από τα πάθη, τις αδυναμίεςκαι τις στρεβλές φαντασιώσεις σαράντα ετών ώστε να μπορέσουμε να πάμε στην επόμενη μέρα.
Στις 7 Ιουλίου μπήκε η κόκκινη γραμμή που σηματοδοτεί το τέλος της μεταπολίτευσης και την αρχή της Νέας. Η συντριπτική υπερψήφιση του πολιτικού σχεδίου του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν αποτύπωσε απλά την επιθυμία του ελληνικού λαού για πολιτική αλλαγή αλλά εξέφρασε την ξεκάθαρη και συνειδητή του βούληση η χώρα να γυρίσει σελίδα.
Ο ελληνικός λαός ιστορικά επιρρεπής στις μεγαλόστομες υποσχέσεις, στις 7 Ιουλίου εμπιστεύτηκε έναν νέο πολιτικό που τόλμησε να ζητήσει την εξουσία χωρίς να δώσει μεγάλες υποσχέσεις, χωρίς να χαϊδέψει αυτιά, χωρίς να πει μόνο ευχάριστα πράγματα αλλά την αλήθεια όπως ακριβώς ήταν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να γίνει οδηγός και όχι να ακολουθήσει το κοινό αίσθημα. Έδειξε το δρόμο κι ο λαός τον ακολούθησε.
Ήταν μια επιλογή αυτοκριτικής του ελληνικού λαού αλλά και στέρεας βούλησης για το μεγάλο άλμα στο μέλλον, για τις αλλαγές που θα αναγεννήσουν τη Χώρα και θα την οδηγήσουν στο αύριο απαλλαγμένη από τις παθογένειες και τα τραύματα του παρελθόντος.
Οι μεταπολιτευτικοί μύθοι και τα στρεβλά στερεότυπα γκρεμίστηκαν με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Σήμερα η πλειοψηφία των Ελλήνων κατανοηθεί πλέον ότι δεν αποτελούμε τον περιούσιο λαό που πρέπει όλοι να τον συνδράμουν και να συντηρούν το βιοτικό του επίπεδο. Ότι το κρατικό χρήμα δεν πέφτει από τον ουρανό αλλά προέρχεται από τη φορολόγηση της ιδιωτικής οικονομίας.
Ότι ο δημόσιος τομέας δεν είναι η ιερή αγελάδα που δεν επιδέχεται καμία αξιολόγηση του έργου και των προνομίων του. Ότι σε ένα δημοκρατικό κράτος δεν χρειάζονται “άσυλα ιδεών” γιατί υπάρχει καθολική ελευθερία της διακίνησης των ιδεών, ότι η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας δεν είναι ξεπούλημα, ότι η αστυνομία μας δεν είναι δύναμη καταστολής, ότι δεν μπορούν οι λίγοι να επιβάλλουν τη θέλησή τους στους πολλούς στο όνομα οποιασδήποτε ιδεολογίας.
Η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Σωστή επιλογή προσώπων με κριτήρια γνώσης και αποτελεσματικότητας κι όχι κομματικών ισορροπιών, διάθεση για δουλειά,συγκεκριμένο σχέδιο, λίγες κουβέντες και περισσότερες πράξεις. Το κλίμα στην κοινωνία, στην οικονομία, στις αγορές, στους διεθνείς εταίρους είναι εντελώς άλλο από αυτό που ήταν τα τελευταία χρόνια.
Το αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς έχει ήδη επιστρέψει στους πολίτες, η ανομία αντιμετωπίζεται πλέον αποφασιστικά, οι πρώτες ιδιωτικές επενδύσεις είναι ήδη εδώ. Μέσα σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες
έχουμε δει όχι μόνο την ξεκάθαρη βούληση της κυβέρνησης για όλα εκείνα που πρέπει να γίνουν, όχι μόνο τις συμβολικές εκείνες κινήσεις που σηματοδοτούν την πολιτική αλλαγή στον τόπο με την επιστροφή στις εθνικές, θρησκευτικές και κοινωνικές αξίες που τόσο είχαν πληγεί τα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και έργο με απτά αποτελέσματα και στη σωστή κατεύθυνση.
Η Νέα Ελλάδα δεν έρχεται, είναι ήδη εδώ. Οι δυνάμεις του χθες, της οπισθοδρόμησης και του λαϊκισμού σύντομα θα μας υπενθυμίσουν την ύπαρξή τους αρχίζοντας τον πετροπόλεμο.
Οφείλουμε να μην τους επιτρέψουμε να βάλουν εμπόδια στο δικαίωμα αυτού του τόπου να σταθεί στα πόδια του, να γίνει ένα αυτοδύναμο, σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Να μην χαθεί αυτή η μεγάλη ευκαιρία για το πέρασμα στη Νέα Μεταπολίτευση.
