Τέλη 2019 – αρχές 2020 οι “σημαντικές” νέες εκδόσεις ελληνικού δημ…
[ad_1]
Του Γ. Αγγέλη
Η από τις αρχές του έτους σχεδιασμένη κίνηση για απομείωση του (μεγάλου) όγκου εντόκων γραμματίων (κάτι περισσότερο από 15 δισ. ευρώ) θα αρχίσει να… ξεδιπλώνεται από το ΥΠΟΙΚ με τη σταδιακή απομείωση των νέων εκδόσεων εντόκων σε σύγκριση με τις “λήξεις”.
Με τον τρόπο αυτό, ΥΠΟΙΚ/ΟΔΔΗΧ υπολογίζουν να μειώσουν τον όγκο του βραχυχρόνιου χρέους πριν από το τέλος του έτους κατά τουλάχιστον δύο δισ. ευρώ και “διακριτικά” να τον αντικαταστήσει με αποπληρωμές σε ρευστό και ομόλογα μεσομακροπρόθεσμης διάρκειας, τα οποία θα είναι διαθέσιμα με το “άνοιγμα” εκδόσεων δεκαετούς ή επταετούς διάρκειας που έχουν ήδη γίνει μέσα στο 2019.
Βασικό κριτήριο στις κινήσεις αυτές θα είναι η αναδιάταξη του χρέους σε μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα, με την προϋπόθεση ότι αυτό θα γίνεται χωρίς να επιβαρύνεται –και σε κάποιες περιπτώσεις να ελαφρύνεται– το μέσο ετήσιο (μακροπρόθεσμο) κόστος εξυπηρέτησης του χρέους.
Σε κάθε περίπτωση όπως διαφαίνεται από τις μέχρι στιγμής κινήσεις του ΟΔΔΗΧ, οι επιλογές του δεν “ακολουθούν” τις πιέσεις της αγοράς η οποία διεθνώς παραμένει “διψασμένη” για αποδόσεις σε ασφαλείς ή σχετικά ασφαλείς περιοχές κρατικών και εταιρικών ομολόγων.
Η “τακτική” αυτή φαίνεται να αποδίδει καθώς η “ζήτηση” παραμένει ισχυρή και… ανικανοποίητη, με αποτέλεσμα ακόμα και κάποιες αναταράξεις στο ευρωπαϊκό πεδίο (όπως πχ η διαφαινόμενη “κατάρρευση” της Metron Bank στη Βρετανία), να μην επηρεάζουν αρνητικά τιμές και αποδόσεις.
Πέραν αυτού πάντως όπως αναφέρεται αρμοδίως από το ΥΠΟΙΚ οι εκδόσεις του 2019 έχουν ήδη υπερκαλύψει (κατά 500 εκατ. ευρώ) το ετήσιο πρόγραμμα και δεν υπάρχουν ορατές έκτακτες ανάγκες στον ορίζοντα.
Όπως αναφέρουν τραπεζικοί κύκλοι “είναι κατανοητή η στάση του ΟΔΔΗΧ…”, καθώς αυτή την περίοδο το ελληνικό δημόσιο έχει ένα πολύ υψηλό αποθεματικό του οποίου η διατήρηση και πολύ περισσότερο η περαιτέρω επέκταση θα μπορούσαν να “κοστίζουν” χωρίς κανένα όφελος…
Σύμφωνα με εκτιμήσεις τραπεζικών στελεχών (από τον κύκλο των primary dealers), η προσοχή του ελληνικού δημοσίου είναι φυσιολογικό να στρέφεται υπό τις υπάρχουσες συνθήκες στην απομείωση των όγκων “ακριβών” ομολόγων από το παρελθόν, όπως π.χ του PSI και του ΔΝΤ. Και εκεί παραμένει η προσοχή του αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι ακόμα και η ΤτΕ ή άλλοι θεσμικοί επενδυτές, που διακρατούν τέτοιας “ποιότητας” ομόλογα, παραμένουν επιφυλακτικοί μέχρι να τους προταθεί κάτι από την πλευρά του δημοσίου ανάλογης “αποδοτικότητας” και να μην μπορεί, όσον αφορά την ΤτΕ, να θεωρηθεί ότι κάνει νομισματική διευκόλυνση στο ελληνικό δημόσιο.
Καθοριστικό πάντως στους υπολογισμούς που γίνονται στο ΥΠΟΙΚ παραμένει το “δεδομένο” ότι η ΕΚΤ – λόγω της επιδείνωσης της οικονομικής δραστηριότητας στην Ευρωζώνη – θα διατηρήσει επ’ αόριστον τα αρνητικά επιτόκια όπως επίσης και το νέο QE.
Άλλωστε στη μεγάλη διάρκεια του QE II ποντάρει το ελληνικό δημόσιο για να “προλάβει” να εντάξει τα ελληνικά ομόλογα εφόσον προχωρήσει μέσα στο 2020 η αναβάθμιση της πιστοληπτικής βαθμίδας του ελληνικού χρέους.
Μια διαδικασία η οποία αναμένεται να αρχίσει αμέσως μετά την ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης ήτοι πριν την ψήφιση του προϋπολογισμού στην Βουλή τον Δεκέμβριο.
