Η νοσηλεύτρια από τις Σέρρες μεταφέρει τα λόγια 49χρονου ασθενούς με Covid-19, ο οποίος χρειάστηκε να διασωληνωθεί λόγω επιδείνωσης της υγείας του
Μέσα από την μαρτυρία της νοσηλεύτριας Γεσθημανής Μπερμπερή, η οποία εργάζεται σε τμήμα Covid του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών αποδίδονται, ως ένα μέρος τουλάχιστον, οι σκληρές συνθήκες και εικόνες με τις οποίες είναι αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι, γιατροί και νοσηλευτές τις τελευταίες μέρες λόγω της έξαρσης των κρουσμάτων και της αύξησης των διασωληνωμένων.
Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό δεν έχουν καιρό για χαλάρωση, για διασκέδαση στα μπαράκια, ούτε συγχρωτίζονται για “εναν τελευταίο χορό” όπως είδαμε να κάνουν αρκετοί συμπολίτες μας σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεων τους απέναντι στην δημόσια υγεία.
Αντίθετα, εργάζονται ακατάπαυστα, πολλές φορές χωρίς ρεπό για να καταφέρουν οι διασηλωνωμένοι να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να εμποδίσουν τη διασπορά της νόσου. Όμως κάποιες στιγμές, σαν κι αυτή που περιγράφει η Γεσθημανή Μπερμπερή, ακόμη και οι πιο δυνατοί λυγίζουν. Οι ασθενείς, παραδομένοι πλέον στα «χέρια» της επιστήμης, κρέμονται από ένα νεύμα, από δυο λόγια εκείνων που τους φροντίζουν για να διαφύγουν τον κίνδυνο. Όπως συνέβη με ασθενή στο Γενικό Νοσοκομείο Σερρών, ο οποίος χρειάστηκε να διασωληνωθεί καθώς υπέφερε από έντονη δύσπνοια.
Αναφέρει λοιπόν η νοσηλεύτρια στην ανάρτηση που έκανε στον λογαριασμό της στο Facebook πριν από μερικές ώρες:
«Ονομάζομαι Γεσθημανή, γεννήθηκα στις Σέρρες και μεγάλωσα στο χωριό Προβατάς.
Ο πατέρας μου ονομάζεται Χρήστος και η μητέρα μου Ελένη.
Έχω μια αδερφή, την Αρετή και μια υπέροχη ανιψιά τη Μαρία.
Έχω πάρα πολύ καλούς και αγαπημένους φίλους, που τους αισθανόμαι και αυτούς οικογένεια μου.
Νιώθω την ανάγκη να συστηθώ για να γνωρίζετε ότι, όσοι δουλεύουμε στο νοσοκομείο, δεν έχουμε φυτρώσει σε αυτό τον πλανήτη, ούτε και είμαστε αναλώσιμο υλικό. Έχουμε οικογένεια, φίλους και είμαστε άνθρωποι τρωτοί όπως όλοι σας. Επίσης, δεν έχουμε πέσει σε κανέναν μαγικό ζωμό, όπως ο Οβελίξ, ώστε οι δυνάμεις μας να είναι ανεξάντλητες.
Εργάζομαι ως νοσηλεύτρια εδώ και πολλά πολλά χρόνια σε δύσκολα τμήματα. Έχω έρθει αντιμέτωπη με πολύ σκληρές εικόνες όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και με ιστορίες ανθρώπων που με έχουν σημαδέψει βαθιά.
Τους τελευταίους μήνες εργάζομαι σε ένα από τα τμήματα covid του Γ. Ν. Σερρών και όσα έχω ζήσει αυτές τις μέρες, είναι μόνο τραγικά.
Η σκληρότητα και η σφοδρότητα της πανδημίας και των συνεπειών της, είναι αδύνατον να μεταφέρθει σε εσάς, μέσα από λίγες γραμμές.
Θα σας μεταφέρω μόνο, τα λόγια ενός 49χρονου ασθενή θετικού στον Κορωνοϊό, με πολύ σοβαρή δύσπνοια, λίγες ώρες πριν διασωληνωθεί, λόγια που με κομμάτιασαν……
Ασθμαίνοντας μας είπε: “Σας παρακαλώ πολύ μη με διασωληνώσετε ακόμη, σας υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να αναπνέω καλύτερα”
Το ιατρικό απόρρητο απαγορεύει τη δημοσιοποίηση των στοιχείων του ασθενή, οπότε ας τον ονομάσω τυχαία Αποστόλη γιο, πατέρα και σύζυγο, με πολλούς και καλούς φίλους που τους νιώθει οικογένεια.
Προσεύχομαι απόψε για αυτόν, σας παρακαλώ να το κάνετε και εσείς».
protothema.gr
