Στ. Καννής προς Τάκη Αντωνακόπουλο: “Δήμαρχε, μη σταματάς υπάρχει και πιο χαμηλά για σένα”
ΔΗΛΩΣΗ ΣΤΑΘΗ ΚΑΝΝΗ*:
Κατ΄ αρχάς, θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από τους συμπολίτες μου, που για δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, υποχρεώνομαι να απαντήσω σε ακόμα μία μιαρή και συκοφαντική δημοσίευση του κ. Αντωνακόπουλου, που προσπαθεί να διασπείρει το νοσηρό ύφος του στη δημόσια ζωή της πόλης μας. Αυτή τη φορά ο δήμαρχος, έχοντας απόλυτη ένδεια επιχειρημάτων για τα τρέχοντα θέματα στα οποία έχω επικεντρώσει την κριτική μου, επέλεξε, για να σπιλώσει την ηθική διάσταση της προσωπικότητάς μου, το προσωπικό ζήτημα υγείας ενός συμπολίτη μας, που τον Ιούνιο του 1997, όντας σε ηλικία 43 ετών, τραυματίστηκε λόγω εκτροπής του μοτοποδηλάτου του σε λακκούβα επί της οδού Παπαγεωργίου, με αποτέλεσμα να καθηλωθεί σε αναπηρικό αμαξίδιο, πάσχοντας από πλήρη παραπληγία.
Το ότι ο δήμαρχος επιλέγει να ασχοληθεί με ένα θέμα του οποίου η γενεσιουργός αιτία ανέκυψε πριν από 23 (!!) χρόνια και το οποίο είχε ανακινηθεί και πάλι προ δεκαετίας, δεν με αφορά. Εκείνο όμως που με αφήνει πραγματικά ενεό, είναι ότι, όντας γιατρός ο ίδιος, δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί πολιτικά την τραγική ιατρική περιπέτεια ενός Πυργιώτη, ο οποίος μάλιστα τούτη την ώρα μετά από πλήθος ιατρικών προβλημάτων δίνει ηρωική μάχη για την υγεία του. Για τη συγκεκριμένη υπόθεση (που ξεκίνησε το 1999) εκδόθηκε πρωτόδικη απόφαση, που επιδίκασε στον παθόντα αποζημίωση για την ηθική βλάβη που υπέστη, κρίνοντας υπόχρεο για την καταβολή της τον Δήμο Πύργου. Μετά από εφέσεις που ασκήθηκαν, το Εφετείο, ΑΥΞΗΣΕ το ποσό αυτό κατά ποσοστό άνω του 55% και επανέκρινε τελεσίδικα το θέμα της υπαιτιότητας.
Δηλαδή η υπαιτιότητα του Δήμου κρίθηκε με δύναμη δεδικασμένου, δεσμεύοντας οποιοδήποτε άλλο μεταγενέστερο δικαστήριο. Σε δεύτερη αγωγή που ακολούθησε για περαιτέρω αποζημίωση λόγω της μόνιμης αναπηρίας του παθόντος (άρθρο 931 ΑΚ), το Δικαστήριο αποφάσισε την καταβολή πρόσθετου ποσού, ενώ ως προς την υπαιτιότητα επανέλαβε την κρίση του προηγούμενου δικαστηρίου, δεσμευόμενο άλλωστε νομικά από αυτό (επί λέξει: «επειδή η 372/2006 τελεσίδικη απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πατρών αποτελεί δεδικασμένο ως προς τα ζητήματα που κρίθηκαν με αυτήν –ενν. για την παρανομία και υπαιτιότητα του εναγομένου Δήμου- και ως εκ τούτου δεσμεύει το παρόν Δικαστήριο»). Από τα παραπάνω φαίνεται ότι ο Δήμος προφανώς δεν είχε κανένα συμφέρον από τη συνέχιση της υπόθεσης αυτής, αφού υπήρχε ο βάσιμος κίνδυνος αύξησης του επιδικασθέντος ποσού (όπως ακριβώς συνέβη με την άνω απόφαση του Εφετείου) και είχε πλέον δημιουργηθεί δεδικασμένο ως προς την υπαιτιότητα.
Επομένως, κύριε δήμαρχε, σας ρωτάω ευθέως:
– Θεωρείτε ότι η δικαστική περιπέτεια του άτυχου αυτού συνδημότη μας έπρεπε να συνεχίσει, σέρνοντάς τον με το αναπηρικό καροτσάκι του στις δικαστικές αίθουσες;
– Θεωρείτε ότι για παράδειγμα η απόφαση του Πρωθυπουργού, να κλείσει την υπόθεση της MARFIN, αποζημιώνοντας τους συγγενείς των θυμάτων πλήττει το δημόσιο συμφέρον; Πρόσφατα παρακολουθήσαμε από εσένα μια φθηνή παράσταση δήθεν ανθρωπισμού, για να καλύψεις το αλλοπρόσαλλο των ενεργειών σου για το μεταναστευτικό πρόβλημα. Η υπόθεση αυτή που ανακίνησες εις βάρος εμού και ενός συμπολίτη μας με αναπηρία, πείθει ακόμα και τον τελευταίο καλόπιστο πολίτη που θεώρησε αγνή την πρόθεσή σου να δημιουργήσεις δομή εγκατάστασης μεταναστών στο παλιό Νοσοκομείο Πύργου, ότι, αν και γιατρός, ουδέν ίχνος ευαισθησίας απέναντι στον ανθρώπινο πόνο, διαθέτεις. Ανθρωπισμός κατά περίπτωση, δεν υπάρχει.
*ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΠΥΡΓΟΥ “ΜΠΟΡΟΥΜΕ”
