Του Γ. Αγγέλη
Η αναμφίβολη επιτυχία της έκδοσης του 7ετούς ομολόγου έχει δρομολογήσει την επόμενη “φάση” των κινήσεων από πλευράς ΟΔΔΗΧ, αλλά και τη συζήτηση για τη μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Το σχέδιο του ΟΔΔΗΧ για τα επόμενα βήματα έχει πίσω του 3 κίνητρα:
– Ο ΟΔΔΗΧ σκόπευε και σκοπεύει να “πείσει” τους θεσμικούς επενδυτές ότι δεν έχει σαν στόχο του να κερδοσκοπήσει πάνω στη συγκυρία παγιδεύοντας τους επενδυτές σε εκδόσεις με αβέβαιο μέλλον, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να αυξήσει τη ρευστότητα στη δευτερογενή αγορά με την παρουσία μακροπρόθεσμων επενδυτικών φορέων.
– Δεν έχει ανάγκες που να τον πιέζουν σε αυξημένες και μακροχρόνιες εκδόσεις, λόγω του υψηλού αποθεματικού και των χαμηλών υποχρεώσεων.
– Στοχεύει στη σταδιακή βελτίωση του ήδη πολύ χαμηλού μέσου επιτοκίου σε διάρκειες μεταξύ πέντε και δέκα ετών, “χαμηλότερες από εκείνες που έχουν χρησιμοποιηθεί ως βάση από τους “θεσμούς” για να προσδιορισθεί το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων…”.
Από τους τρεις αυτούς λόγους ο πρώτος και ο τρίτος καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό τη στρατηγική των επόμενων κινήσεων του ΟΔΔΗΧ.
Αναφορικά με τον τρίτο λόγο, δηλαδή την αλλαγή βάσης του υπολογισμού των πρωτογενών πλεονασμάτων, σύμφωνα με εκτιμήσεις στελεχών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, ήδη το μέσο επιτόκιο εξυπηρέτησης του χρέους στον ορατό ορίζοντα της επόμενης δεκαετίας έχει περιορισθεί πολύ χαμηλότερα από τους υπολογισμούς του ΔΝΤ πάνω στους οποίους βασίσθηκε η Συμφωνία του Ιούνη του 2018… Ήδη το 93% του χρέους έχει μειωμένες ανάγκες εξυπηρέτησης αφού εξυπηρετείται με ένα μεσοσταθμικό επιτόκιο στα όρια της τάξης του 1,6%, με προοπτικές ακόμα μεγαλύτερης μείωσης, δεδομένου ότι στα επόμενα 4-5 χρόνια λήγει το μεγαλύτερο κομμάτι του “ακριβού” χρέους (ΔΝΤ, ειδικές κατηγορίες ομολόγων από το PSI, κ.λπ.).
Αποτέλεσμα αυτής της “μεταβολής” ήταν η εξαιρετικά σημαντική επιβεβαίωση/παραδοχή του Κλάους Ρέγκλινγκ στο περιθώριο πρόσφατης συνέντευξής του, σύμφωνα με την οποία έχει αρχίσει να δημιουργείται στο επίπεδο εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους ένα δημοσιονομικό περιθώριο που επιτρέπει στον ορατό ορίζοντα την επανεξέταση του ύψους των πλεονασμάτων.
Όπως είναι γνωστό, η ανελαστικότητα πάνω στο θέμα αυτό συνδέεται με το γεγονός ότι η δέσμευση για το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων αφορά την επάρκεια εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους σαν εγγύηση.
Όπως σαν εγγύηση (βραχυπρόθεσμη) επίσης λειτουργεί και η δημιουργία του αποθεματικού.
Το περιθώριο αλλαγών
Πληροφορίες του “Κ” που δεν έχει γίνει ακόμα δυνατό να διασταυρωθούν επίσημα, αναφέρουν ότι το “περιθώριο” αυτό ήδη αγγίζει αν δεν ξεπερνά το 0,5% του ΑΕΠ, σύμφωνα με εκτιμήσεις των υπηρεσιών του ESM.
Στην κατεύθυνση αυτή αναμένεται να κινηθούν οι επόμενες παρεμβάσεις του ΟΔΔΗΧ στο χρέος, δεδομένου ότι ήδη έχει συμπληρωθεί (και ξεπεραστεί κατά 0,5 δισ. ευρώ) ο στόχος έκδοσης δημόσιου χρέους για το 2019.
Συγκεκριμένα, όπως είχε εκτιμηθεί και σε παλιότερο ρεπορτάζ του “Κ”, οι κινήσεις του ΟΔΔΗΧ μετά την έκδοση του 7ετούς ομολόγου θα στοχεύσουν στην περαιτέρω βελτίωση της διάρθρωσης του χρέους σε δύο βασικά επίπεδα:
– Θα επιχειρηθεί να αντικατασταθεί μέρος του βραχυπρόθεσμου χρέους, ήτοι των εντόκων γραμματίων, που λήγουν μέσα στο 2019 (δεύτερο εξάμηνο) με μεγαλύτερης διάρκειας ομόλογα, σε τρόπο που να ενισχυθεί η ρευστότητα της εγχώριας δευτερογενούς αγοράς, η οποία λόγω της αναδιάρθρωσης του χρέους έχει συρρικνωθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
– Θα δρομολογηθούν εκδόσεις οι οποίες θα στοχεύουν στην αντικατάσταση ειδικής κατηγορίας ομολόγων που στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης που έχει προηγηθεί παραμένουν “ακριβότερες” και μπορούν να αντικατασταθούν.
Όλα αυτά, βέβαια, προϋποθέτουν ένα διεθνές περιβάλλον νομισματικής πολιτικής που δεν θα αλλάξει κατεύθυνση και θα συνεχίσει να είναι “ευνοϊκό”, ενώ παράλληλα στο εσωτερικό επίπεδο θα σταθεροποιηθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι μέσα από την “αποδοχή” του νέου Σχεδίου Προϋπολογισμού που θα πρέπει να παρουσιασθεί τον Σεπτέμβριο και να επιβεβαιώνει τη δυνατότητα κάλυψης των στόχων που έχουν τεθεί.
