«Oι Ανιδιοτελείς θεραπευτές άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός, εορτάστηκαν ιεροπρεπώς στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου»
«Oι Ανιδιοτελείς θεραπευτές άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός, εορτάστηκαν ιεροπρεπώς στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου».
Με την δέουσα Εκκλησιαστική ιεροπρέπεια και κατάνυξη, εορτάστηκαν στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου, οι ανιδιοτελείς θεραπευτές με την ανόθευτη πίστη, Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός οι εκ Ρώμης καταγόμενοι. Οι τιμώμενοι άγιοι, υπήρξαν προστάτες των πτωχών και των ασθενών, που αξιώθηκαν από τον Θεό να έχουν το μεγάλο χάρισμα της θεραπείας και της ιάσεως από σωματικές και ψυχικές ασθένειες, χρησιμοποιώντας ως μέσα θεραπείας τέσσερα σημαντικά φάρμακα: τον Φόβο του Θεού, την Πίστη, την Προσευχή αλλά και την Αγάπη. Την δε Ιατρική επιστήμη που γνώριζαν άριστα την αξιοποίησαν όχι για να βγάλουν τα προς το ζην, αλλά για να βοηθήσουν τον πάσχοντα συνάνθρωπο!
Την παραμονή της εορτής Τρίτη 30 Ιουνίου τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασιών και η ακολουθία του Μικρού Αγιασμού, υπό του Αιδεσιμολογιοτάτου π. Αλεξίου Αναγνωστοπούλου, πλαισιωμένου υπό των Αιδ. π. Παντελεήμονος Παπαηλιού, π. Αυγερινού Τσουκαλά καθώς επίσης και υπό του οικείου Εφημερίου π. Νικολάου Κατσηδήμα. Κατά την κυριώνυμη ημέρα της εορτής Τετάρτη 1η Ιουλίου τελέσθηκε η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία υπό του Αιδεσιμοτάτου π. Αυγερινού Τσουκαλά και του οικείου Εφημερίου. Το απόγευμα ψάλθηκε η Ιερά Παράκληση. Τα ιερά αναλόγια διηκόνησαν εξαιρετικά με το τάλαντό τους οι Ιεροψάλτες του Ναού μας κ. Χαράλαμπος Σαργέντης και κ. Δημήτριος Καλογερόπουλος, καθώς επίσης και ο κ. Νικόλαος Ζαχαριάδης Πρόεδρος του Συλλόγου Ιεροψαλτών Ηλείας.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι τον Θείον Λόγον ορθοτόμησαν βαθυστόχαστα κατά τον Πανηγυρικό Εσπερινό ο Αιδεσιμολογιότατος π. Αλέξιος Αναγνωστόπουλος Ιερατικός Προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Αθανασίου Αμαλιάδος – Καθηγητής Θεολόγος, ενώ κατά την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία ο κ. Νικόλαος Ζαχαριάδης Καθηγητής Θεολόγος και Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεώς μας αφυπνίζοντας πνευματικά τους προσκυνητές. Αναφέρθηκαν εκτενώς στα χαρίσματα των Αγίων Αναργύρων, των οποίων η επίγεια ζωή ήταν ολοκληρωτική διακονία, προσφορά και θυσία στο βωμό της ανιδιοτελούς αγάπης. Άνθρωποι που έκαναν την αγάπη καθημερινό τρόπο ζωής τους. Άνθρωποι που με τον αγώνα τους πάλεψαν για να θεραπεύσουν κάθε μέλος του σώματος του Χριστού!
Κατά το διήμερο των Θρησκευτικών αυτών εκδηλώσεων ευλαβείς και φιλέορτοι Χριστιανοί εκ της Ενορίας μας αλλά και εκ της πόλεως του Πύργου, προσήλθαν ως ταπεινοί προσκυνητές των εορταζομένων Αγίων, προκειμένου να λάβουν την χάρη και την ευλογία από αυτούς, οι οποίοι θεράπευαν όλους ανιδιοτελώς και αδιακρίτως με την άριστη επιστημονική τους γνώση. Ακολούθως δε να λάβουν την ίαση των ψυχών και των σωμάτων, που τόσο πολλοί την έχουμε ανάγκη σήμερα όλοι μας, τώρα που ζούμε σε καιρούς και τόπους πνευματικής, ηθικής και οικονομικής κρίσης, αλλά και διάχυτης κοινωνικής κατάθλιψης, η οποία εγκλωβίζει όλο και περισσότερους συνανθρώπους γύρω μας.
«Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΤΟΤΕ…
ΚΑΙ Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΣΗΜΕΡΑ…».
Αγαπητοί μας είναι εντυπωσιακό το γεγονός της συκοφαντίας των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού εν Ρώμης, από τους ειδωλολάτρες της εποχής τους, προκειμένου να αναστείλουν και καταστρέψουν την θεραπευτική τους δράση, που αποσκοπούσε όχι απλώς στην θεραπεία των σωματικών ασθενειών, αλλά κυρίως στην γνωριμία των ανθρώπων με τον Χριστό, τον μόνο Ιατρό ψυχών και σωμάτων και στην δι’ Αυτού σωτηρία.
Δεν είναι, όμως, πρωτοφανές. Θυμίζουμε ότι και ο Ίδιος ο Κύριός μας, συκοφαντήθηκε επανειλημμένως από την Φαρισαϊκή υποκρισία της εποχής Στου, η οποία ακριβώς την ίδια συκοφαντία χρησιμοποιούσε εναντίον Σου: (εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια), ενώ και πλήθη επίσης Αγίων Μαρτύρων σύρονταν στους δημίους τους, με χαλκευμένες κατηγορίες και απίστευτες συκοφαντίες ανθρώπων που ζούσαν στην δαιμονική πλάνη.
Δυστυχώς, το φαινόμενο της συκοφαντίας συναντάται ευρύτατα και στην εποχή μας και χαρακτηρίζει ανθρώπους που δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να επικρατήσουν, κάθε άνομο τρόπο για να βλάψουν τους αξίους, κάθε ψεύδος για να εξυπηρετήσουν υπόγεια και ιδιοτελή συμφέροντα. Η συκοφαντία είναι η εκδίκηση των άνανδρων. Γι’ αυτό και ο πόνος που προκύπτει από την συκοφαντία είναι μαρτυρικός για τον συκοφαντούμενο.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ομολογεί ότι «δεν υπάρχει πόνος βαρύτερος και δεν υπάρχει πληγή περισσότερο θανάσιμη από τη συκοφαντία». Σην ίδια, όμως, στιγμή και η πνευματική ωφέλεια για τον αδίκως συκοφαντούμενο είναι μεγάλη. Γιατί, όπως διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «αυτός που μάς συκοφαντεί μάς προξενεί μεγάλο μισθό. Γιατί ο Κύριος είπε χαίρετε και αγαλλιάσθε, όταν είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών…».
Πολλές φορές και μεταξύ των Χριστιανών και Ενοριτών μας, παρατηρούνται δυστυχώς φαινόμενα συκοφαντίας, προερχόμενα, ίσως, από υπερβάλλοντα ζήλο, σίγουρα, όμως, από ξεστρατισμένη ευσέβεια, που έχασε τα πνευματικά χαρακτηριστικά της και εκτραχύνθηκε σε άδικη και απάνθρωπη κρίση, στηριζόμενη, συνήθως, στα φαινόμενα, τα οποία συχνά απατούν. Εκείνος που διακρίνεται από αυτογνωσία και ταπείνωση κοιτά τις δικές του ελλείψεις και δεν ασχολείται με τους άλλους…
Ένα τέτοιο περιστατικό πνευματικής πλάνης, που εξέθεσε τον συκοφάντη, διασώζεται στην Ασκητική Γραμματεία της Εκκλησίας μας, η οποία διδάσκει ότι «κι αν ακόμη ψηλαφίσετε κάτι με τα χέρια σας, μη το θεωρήσετε βέβαιο. Διότι ένας αδελφός γελοιοποιήθηκε σε τέτοια περίπτωση. Αυτός είχε πονηρές υποψίες εναντίον του αδελφού του. Και μια μέρα, που τον είδε τάχα να αμαρτάνει με μία γυναίκα, ταράχθηκε και πολεμήθηκε φοβερά από κακούς λογισμούς. Πλησίασε, λοιπόν και τους σκούντησε με το πόδι του, λέγοντας: πάψτε πια, ως πότε; Και να! Τότε διεπίστωσε πως ήταν δύο δεμάτια στάρι, το ένα πάνω στο άλλο!
Γι’ αυτό σάς λέγω: ακόμα κι αν ψηλαφίσετε με τα χέρια σας, μη βιαστείτε να κατηγορήσετε». Αν ψάξουμε λίγο μέσα μας, αγαπητοί μας, ίσως να διαπιστώσουμε ότι κι εμείς έχουμε υποκύψει τον πειρασμό της συκοφαντίας των αδελφών μας. Αν, μάλιστα, η συκοφαντία, γενικώς, συνιστά μέγα αμάρτημα ενώπιον του Θεού, η συκοφαντία κατά των Κληρικών μας, ειδικότερα, συνιστά τραγική εκτροπή, καθότι οι Κληρικοί έχουν αναλάβει το βαρύτατο έργο της διαποίμανσης του λαού, πολεμούμενοι διαρκώς από τον μισόκαλο διάβολο και τα όργανά του.
Αυτό όμως που πρέπει να γνωρίζουμε όλοι μας αγαπητοί είναι ότι: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία για ένα Κληρικό να τον συκοφαντούν, να τον κατηγορούν, να τον περιπαίζουν και να μην τον κατανοούν. Τότε πράγματι, είναι πραγματικός Κληρικός, μαθητής του Κυρίου, συγκυρηναίος και αιρών τον Σταυρό του Κυρίου!».
ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
