Ο Ντράγκι, το “σκοτεινό δωμάτιο” και τα ελληνικά ομόλογα
[ad_1]
Του Γ. Αγγέλη
Ο μεγάλος κερδισμένος από τις αρνητικές εκτιμήσεις που επικρατούν στην ΕΚΤ για την πορεία της οικονομίας της Ευρωζώνης αναμφίβολα είναι η Ελλάδα και κατά δεύτερο λόγο η Ιταλία.
Η σχεδόν σταθερή διολίσθηση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων και η πολύ πιο αργή αλλά επίσης σχεδόν σταθερή απομείωση των spreads έχουν προσφέρει στον ΟΔΔΗΧ το καλύτερο περιβάλλον για να επισπεύσει την αναδιάρθρωση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους ακόμα περισσότερο από το σημείο που την είχε φτάσει η Συμφωνία του Ιουνίου του 2018.
Το αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι οι αρχικές αρνητικές εκτιμήσεις που πριν ένα μήνα είχαν υποχρεώσει τον Μάριο Ντράγκι να δηλώσει ότι “βρισκόμαστε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο” και κατά συνέπεια δεν μπορούμε παρά να “κάνουμε πολύ μικρά βήματα” ξεπεράσθηκε… αρνητικά μετά το τελευταίο ΔΣ στο οποίο ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ παραδέχθηκε ότι η οικονομία της Ευρωζώνης επιδεινώνεται και ότι στην ΕΚΤ δεν αρέσει αυτό που βλέπει…
Δεν πρόκειται πλέον για μία κατάσταση που η ΕΚΤ είναι υποχρεωμένη να κάνει μικρά βήματα γιατί δεν βλέπει, αλλά για ένα περιβάλλον που σαφώς επιδεινώνεται και στο οποίο αυτό που βλέπει πλέον το ΔΣ “δεν αρέσει…”.
Η ερμηνευτική της βήμα το βήμα προειδοποιητικής ρητορικής του κ. Ντράγκι προδικάζει πλέον όχι μικρά και… τυφλά βήματα, αλλά κινήσεις “σωστικές” σε μία κατάσταση που σαφώς επιδεινώνεται. Για τον λόγο αυτό άλλωστε η επιστροφή σε ένα καθεστώς ποσοτικής χαλάρωσης αντί επιστροφής σε φυσιολογικά επιτόκια, κάνει πολλούς αναλυτές που παρακολουθούν προσεκτικά τις συζητήσεις στην ΕΚΤ να υποστηρίζουν ότι ανάμεσα στα μέτρα που θα δρομολογήσει η ΕΚΤ ίσως θα πρέπει να περιμένει κανείς μία επιπλέον ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος με έμμεσες αγορές τραπεζικών/εταιρικών ομολόγων. Το μονοπάτι που τεχνικά θα ακολουθήσει η ΕΚΤ για να το κάνει είναι ακόμα μη διακριτό. Εκείνο όμως που είναι ευδιάκριτο και δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης είναι ότι η ΕΚΤ ετοιμάζεται με τα επόμενα μέτρα της, να επιστρέψει στις τράπεζες ένα μέρος των απωλειών τους (περί τα 7 δισ. ευρώ) που προκύπτουν από τα αρνητικά επιτόκια καταθέσεων των αποθεματικών τους στην ΕΚΤ.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι εύκολα προβλέψιμο ότι θα συνεχίσει η τάση διολίσθησης των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων και η βελτίωση της τιμής τους.
Όπως άλλωστε και των ιταλικών παρά το γεγονός ότι αυτά επιβαρύνονται από πολλές αρνητικές ειδήσεις από το εσωτερικό της οικονομικής και πολιτικής σκηνής της γειτονικής χώρας.
Ορισμένοι μάλιστα αναλυτές δεν διστάζουν να αποδώσουν στην ΕΚΤ, έμμεσες προσπάθειες για τη στήριξη ειδικά της κατάστασης στην Ιταλία, όπως για παράδειγμα την πρόσφατη απόφαση για απελευθέρωση των “εθνικών αποθεμάτων” χρυσού από τον Σεπτέμβριο. Κάτι που για την Ιταλία είναι σημαντικό αφού είναι μεταξύ των χωρών με τα μεγαλύτερα εθνικά αποθέματα μαζί με τη Γερμανία και τη Γαλλία.
Σε κάθε περίπτωση η κατάσταση αυτή που βελτιώνει την υποδοχή των ελληνικών ομολόγων στις αγορές, ακριβώς επειδή έχει στη βάση της αρνητικές εξελίξεις, αντιμετωπίζεται από τις ελληνικές αρχές διαχείρισης του δημόσιου χρέους με εξαιρετική προσοχή.
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες εκτιμήσεις, ο ορατός ορίζοντας στον οποίο η κατάσταση αυτή δεν φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει “τάση”, αξιολογείται ως επαρκής για να αρχίσουν να λειτουργούν άλλες μεταβλητές που θα μπορούσαν να επηρεάσουν θετικά το ελληνικό χρέος, όπως για παράδειγμα η επανεξέταση των ορίων κατοχής κρατικών ομολόγων από τις ελληνικές τράπεζες, η κατάργηση των capital controls και τέλος η επίσπευση της πιστοληπτικής διαβάθμισης του χρέους από τους Οίκους Αξιολόγησης.
Σημαντική βέβαια “στιγμή” για να ξεκλειδώσουν οι ενέργειες αυτές παραμένει η διατύπωση των πολιτικών που θα συγκροτήσουν τον προϋπολογισμό του 2020, αλλά κυρίως το πως θα ολοκληρωθεί η εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2019.
