Νομικός και πολιτικός, που διετέλεσε δις πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Γεννήθηκε το 1853 στη Χαλκίδα και σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα άσκησε τη δικηγορία, αλλά γρήγορα απορροφήθηκε από την πολιτική. Πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής Χαλκίδας το 1885 ως φίλος του Χαρίλαου Τρικούπη και μετά το θάνατό του ακολούθησε τον διάδοχό του Γεώργιο Θεοτόκη. Έκτοτε, επανεξελέγη επανειλημμένα βουλευτής και ανέλαβε υπουργικά χαρτοφυλάκια σε διάφορες κυβερνήσεις.
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εθνικού Διχασμού, του ανετέθη η πρωθυπουργία από τον βασιλιά Κωνσταντίνο στις 3 Σεπτεμβρίου 1916. Η θητεία του δεν κράτησε ούτε ένα μήνα. Παραιτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου, όταν η «Αντάντ» δεν δέχθηκε τους όρους του για την έξοδο της Ελλάδας από την ουδετερότητα.
Μετά τις εκλογές του 1920 και την ήττα του Ελευθέριου Βενιζέλου ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση του Δημήτριου Ράλλη, μεσούσης της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Υπέβαλε την παραίτησή του στις 25 Ιανουαρίου 1921 και αυθημερόν ανέλαβε την πρωθυπουργία για δεύτερη φορά, την οποία διατήρησε επί δίμηνο.
Κορυφαία πράξη της σύντομης θητείας του ήταν η παρουσία του στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου για την αναθεώρηση της Συνθήκης των Σεβρών. Δεν κατόρθωσε να περάσει τις ελληνικές θέσεις και μετά τις πρώτες ήττες του ελληνικού στρατού στο Μικρασιατικό Μέτωπο, υπέβαλε την παραίτησή του στις 26 Μαρτίου 1921.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή κλήθηκε να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά αρνήθηκε. Συμμετείχε, πάντως, στην κυβέρνηση Τριανταφυλλάκου, για μια εβδομάδα ως Υπουργός Εξωτερικών. Μετά την Επανάσταση του 1922 ιδιώτευσε. Πέθανε στην Αθήνα στις 7 Ιανουαρίου 1927.
