Μιχάλης Κατρίνης για τον αγωγό EastMed: η χώρα να δρομολογεί τις εξελίξεις στην περιοχή κι όχι να τις παρακολουθεί!
Σημαντικό βήμα χαρακτήρισε την κύρωση της διεθνούς συμφωνίας για τον αγωγό EastMed ο Μιχάλης Κατρίνης, μιλώντας στην ολομέλεια της Βουλής, αλλά τόνισε ότι χρειάζονται και άλλα βήματα και δράσεις, που θα διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του αγωγού σε μια περίοδο αναταράξεων στη διεθνή οικονομία και κατάρρευσης της τιμής του πετρελαίου, αναφέροντας συγκεκριμένα παραδείγματα.
Ο βουλευτής σημείωσε ότι οι βάσεις για τη συμφωνία αυτή, για την οποία δούλεψαν πολλές διαδοχικές κυβερνήσεις, τέθηκαν από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2010 με πρωθυπουργό το Γιώργο Παπανδρέου, όταν άλλες πολιτικές δυνάμεις μιλούσαν τότε για “κοντόφθαλμη πολιτική” που δημιουργεί κινδύνους για τη χώρα και την περιοχή. Ωστόσο, όπως επισήμανε, δεν γνωρίζει κανείς πότε ακριβώς θα φτάσει στην πλήρη υλοποίησή της η συμφωνία, λόγω της διεθνούς ρευστότητας και εφόσον σε μια περίοδο που ανασυντάσσεται και αναδιατάσσεται η παγκόσμια οικονομία, λόγω του κορωνοϊού, δεν υπάρχουν βεβαιότητες.
Αυτό που τόνισε με έμφαση ο Μιχάλης Κατρίνης, κάνοντας αναφορά στις γεωπολιτικές ισορροπίες, στις στρατηγικές επιδιώξεις και την αυξανόμενη προκλητικότητα της Τουρκίας στην περιοχή, με τις τελευταίες δηλώσεις του κ. Τσαβούσογλου, είναι ότι η συμφωνία για τον αγωγό Eastmed από μόνη της δεν μπορεί να αποτρέψει την τουρκική επιθετικότητα. Είναι όμως μια σημαντική συμφωνία με ευρύτερες διαστάσεις, που αφαιρεί από την Τουρκία την δυνατότητα να μονοπωλήσει τις ενεργειακές πηγές και τη διέλευση των αγωγών.
Το ζητούμενο, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, δεν είναι να τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις, όταν έχει σχηματοποιηθεί και παγιωθεί ένα νέο τοπίο, αλλά να τις δρομολογούμε, όπως έκαναν και στο παρελθόν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με ορατά αποτελέσματα, από τα οποία ακόμα και σήμερα επωφελείται η χώρα και κατέληξε λέγοντας ότι δεν επιτρέπεται να είμαστε ουραγοί των εξελίξεων, να περιμένουμε να εκδηλωθεί το επόμενο βήμα της τουρκικής επιθετικότητας για να αντιδράσουμε, να απεμπολούμε σημαντικά διπλωματικά εργαλεία, όπως οι κυρώσεις, και να μένουμε έξω από τα τραπέζια των συνομιλιών, όπως έγινε στην περίπτωση των διεθνών διαδικασιών για τη Λιβύη.
