Στις απερχόμενες εκλογές η αποχή έφτασε σε τρομακτικά υψηλά επίπεδα, γεγονός που απειλεί σοβαρά την Δημοκρατία μας. Η “Δημοκρατία” ετυμολογικά είναι ένα πολίτευμα στο οποίο κρατεί ο “δήμος”, δηλαδή ο λαός άρχει και αποφασίζει.
Ο λαός λοιπόν έχει στα χέρια του την τύχη του πολιτικού του μέλλοντος, αυτός ορίζει και καθορίζει με την ψήφο του τους κυβερνώντες, αυτός αναδεικνύει κυβερνήσεις και αυτός τις παύει, αυτός αποφασίζει και για τη δική του τύχη. Το ερώτημα είναι διαχρονικό και ξεκινά από την αρχαία Ελλάδα.
Η ψήφος είναι δικαίωµα ή υποχρέωση; ∆ηλαδή είµαστε υποχρεωµένοι -πέρα από νόµους- να µετέχουµε σε κάθε ψηφοφορία που αναδεικνύει τους αντιπροσώπους μας ή διατηρούµε το δικαίωµα της αποχής, συνειδητής ή όχι;
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι σημαίνει «ενεργός πολίτης». Ο ενεργός πολίτης είναι ο υπεύθυνος πολίτης, ο ενημερωμένος, αυτός που ξέρει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, εκείνος που εκφράζει την άποψή του και συμμετέχει ενεργά, δυναμικά και κριτικά στην κοινωνία.
Ο ενεργός πολίτης διαθέτει αξίες και αρετές που προσιδιάζουν σε έναν άνθρωπο δημοκρατικό, είναι άνθρωπος δραστήριος σε ένα κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι που διαμορφώνεται από αυτόν για αυτόν. Ο ενεργός πολίτης τέλος εργάζεται, επαγρυπνεί και συμβάλλει για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των συμπολιτών του, λειτουργεί προς το συλλογικό συμφέρον και την ενίσχυση της δημοκρατικής ζωής, χωρίς να αποσκοπεί σε οποιοδήποτε προσωπικό όφελος. Με τους ορισμούς αυτούς κατά νου αντιλαμβανόμαστε πως η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία και ψηφοφορία είναι μέγιστη ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μας και όχι απλά ένα ακόμα δικαίωμα.
Έχοντας βρεθεί και από τις δύο πλευρές, δηλαδή και υποψήφιος και ψηφοφόρος στις επερχόμενες εκλογές, αυτό που παρατηρώ δυστυχώς και με θλίβει είναι πως οι πολίτες όταν δεν συμμετέχουμε ως υποψήφιοι τείνουμε να διαχωρίζουμε τη θέση μας και αποποιούμαστε των ευθυνών μας.
Είναι πιο εύκολο να κρίνουμε και να κατακρίνουμε απ’ το να πράττουμε και καταλήγει η κοινωνία σε κάθε εκλογική αναμέτρηση να χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα τους υποψηφίους και τους ψηφοφόρους ενώ επί τοις ουσίας είμαστε όλοι ένα και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά κρατά στα χέρια το μέλλον το δικό του, των συμπολιτών του αλλά και των παιδιών του. Η ευθύνη είναι η ίδια και το βάρος της σχεδόν ασήκωτο από όποια πλευρά και να βρίσκεσαι.
Το απολιτίκ είναι μόδα, όμως η αποχή δεν είναι αποποίηση ευθυνών! Απέχοντας από τις εκλογές, φέρουμε ευθύνη για τις συνέπειες τους εκλογικού αποτελέσματος όσο η οποιαδήποτε ψήφος.
Οι απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα εξάλλου έχουν δοθεί για μας πριν από εμάς με τα λόγια του Μπέρτολτ Μπρέχτ «Ο χειρότερος αγράμματος είναι ο πολιτικά αγράμματος. Δεν ακούει τίποτα, δεν βλέπει τίποτα, δε μετέχει στην πολιτική ζωή. Νιώθει ακόμη και περήφανος για την πολιτική του αμορφωσιά, φουσκώνει το στήθος και λέει πως μισεί την πολιτική.
Δε γνωρίζει, ο ηλίθιος, πως απ’ την έλλειψη συμμετοχής του στα κοινά προέρχεται η ύπαρξη της πόρνης, το παρατημένο παιδί, ο κλέφτης και, χειρότερα απ’ όλα, οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι, οι λακέδες…» και με τα λόγια του Πλάτωνα «ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΣΟΥ, ΑΝ ΔΕ ΚΑΤΑΔΕΧΕΣΑΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ ΣΟΥ».
Μάκης Παπαγιαννόπουλος
Δικηγόρος
Δημοτικός σύμβουλος Δ, Ηλίδας
