Ιερός Ναός Αγ. Σπυρίδωνος Πύργου: Το γεγονός της Σεπτής Κοιμήσεως της Θεοτόκου και της ένδοξης μετάστασης της στους ουρανούς
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΠΥΡΓΟΥ
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΣΕΠΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΝΔΟΞΗΣ ΜΕΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ!
ΑΣ ΜΗΝ ΑΝΑΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ… ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟ ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΑΡΜΟΖΕΙ!!
«Μέσα στην καρδιά του Αυγούστου που η χάρη της γιορτάζει, ας ευχηθούμε όλοι μας προσερχόμενοι στην χάρη της, να κάνει τις πίκρες μας χαρές και να διώξει του κορωνοϊού το μαράζι…».
Στις 15 Αυγούστου αυτή την ημέρα η αθάνατη χώρα μας, η γλυκιά μας Ελλάδα, από την μία άκρη της, ως την άλλη πανηγυρίζει το καλοκαιρινό της «Πάσχα», όπως ονομάζει ο πιστός λαός μας, την μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου! Στο ιστορικό χωριό της Γεσθημανής, ήταν ο τελευταίος γαλήνιος και ήρεμος λιμένας της επίγειας ζωής της Παρθένου Μαρίας. Μιας ζωής, η οποία υπήρξε σύνθεσις χαράς και πόνου, συνδυασμός γαλήνης και τρικυμίας, όπως είναι και κάθε ανθρώπινη ζωή. Μιας ζωής, η οποία άρχισε από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, προχωρά στον Γολγοθά και καταλήγει στη Γεσθημανή, στο χωριό της αγωνίας και του πόνου του Υιού και Θεού.
Ας δούμε συνοπτικά όμως αυτό το θαυμαστό και ένδοξο γεγονός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και της Μεταστάσεώς Της, εις τους Ουρανούς πως συνέβη: Η Μητέρα του Κυρίου μας μετά την Ανάσταση και την Ανάληψή Του και για ένδεκα χρόνια ακόμη, παρέμεινε ένα απλό, αλλά επίλεκτο μέλος της Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ. Οι Απόστολοι, οι ποιμένες και οι πιστοί της Εκκλησίας έτρεφαν απεριόριστη αγάπη και σεβασμό προς Αυτήν. Όταν πλέον ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός αποφάσισε να πάρει κοντά Του στη Βασιλεία των Ουρανών την Παναγία Μητέρα Του, με άγγελο τρεις ημέρες νωρίτερα, της γνωστοποίησε τη μετάστασή της. Παρουσιάστηκε λοιπόν σε αυτήν ο άγγελος Γαβριήλ και της είπε: «Είναι καιρός, λέει ο Υιός σου, να παραλάβω πλησίον Μου την μητέρα Μου. Δέξου, με χαρά και ευφροσύνη αυτό το λόγο και μη ταραχθείς καθόλου διότι πρόκειται να μεταβείς προς την αθάνατη ζωή».
Τότε εκείνη πλημμυρισμένη από τη χαρά της μεταστάσεως προς τον Υιόν της, ανέβηκε βιαστικά στο όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί, ήταν άλλωστε κάτι που το έκανε πολύ συχνά. Συνέβη όμως (αυτή τη φορά) να γίνει κάτι παράδοξο. Τα διάφορα φυτά του όρους, σαν να ήταν άνθρωποι υπηρέτες, της έκαναν υπόκλιση όπου περνούσε και απέδιδαν τον προσήκοντα σεβασμό στη Μητέρα του Θεού. Μετά την προσευχή της στο όρος των Ελαιών η Παρθένος Μαρία επέστρεψε στο σπίτι της αμέσως και τότε το οικοδόμημα σείστηκε ολόκληρο. Έκαμε μεγάλη φωτοχυσία και ευχαρίστησε το Θεό με θερμές προσευχές, ενώ συγχρόνως, κάλεσε κοντά της τους συγγενείς και τους γείτονες. Σάρωσε και τακτοποίησε όλο το σπίτι της και επί πλέον ετοίμασε το νεκρικό κρεβάτι της και όλα τα σχετικά με την ταφή.
Στην συνέχεια γνωστοποίησε στους συγγενείς και στους γείτονες όσα της είπε ο άγγελος για την μετάστασή της στους ουρανούς. Για να κάνει πιο αξιόπιστα τα λόγια της τους έδειξε το νικητήριο σύμβολο που της έδωσε ο άγγελος, το οποίο ήταν ένα κλαδί από Φοίνικα. Οι γυναίκες που συγκεντρώθηκαν όταν άκουσαν αυτά πνίγηκαν στο κλάμα και θρηνούσαν με φωνές σπαρακτικές. Σε κάποια στιγμή σταμάτησαν τον θρήνο και παρακαλούσαν την Παρθένο να μην τις αφήσει ορφανές. Αυτή τις διαβεβαίωνε ότι έπειτα από την μετάστασή της θα επιβλέπει και θα προστατεύει όχι μόνο αυτές, αλλά και όλο τον κόσμο. Έτσι με τα παρηγορητικά της λόγια μετρίαζε την υπερβολική τους λύπη. Έπειτα άφησε παραγγελία για τους δύο χιτώνες της. Έδωσε, δηλαδή, εντολή να πάρουν από έναν οι δύο πτωχές χήρες που ήταν γνωστές και βρίσκονταν συνέχεια κοντά της ενώ η ίδια φρόντιζε για τη καθημερινή διατροφή τους.
Καθώς λοιπόν, αυτή τακτοποιούσε όσα προαναφέραμε και έδινε τις σχετικές εντολές ακούστηκε ξαφνικά ένας ήχος δυνατής βροντής. Συγκεντρώθηκαν πολλά σύννεφα και έφεραν τους μαθητές του Χριστού δια μιας στο σπίτι της Θεομήτορος αρπάζοντάς τους από τα πέρατα του κόσμου όπου ο καθένας κήρυττε το Ευαγγέλιο του Χριστού. Μαζί με αυτούς ήταν και οι Θεόσοφοι Ιεράρχες Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Ιερόθεος και ο Απόστολος Τιμόθεος. Αυτοί, λοιπόν, όταν έμαθαν την αιτία της απρόσμενης παρουσίας τους απευθύνθηκαν προς την Θεοτόκο και της είπαν: «Δέσποινα, όσο ήσουνα μαζί μας στον κόσμο, σε βλέπαμε και αντλούσαμε παρηγοριά, γιατί ήταν σαν να βλέπαμε το Δεσπότη και διδάσκαλό μας. Τώρα πως θα υπομείνουμε αυτή τη στέρηση και την αναχώρηση από την παρούσα ζωή; Βέβαια χαιρόμαστε για την μετάστασή σου με το θέλημα του Υιού και Θεού Σου και για όσα ευχάριστα γίνονται σ’ εσένα».
Και λέγοντας αυτά κυλούσαν δάκρυα ασταμάτητα από τα μάτια τους. Κι αυτή τους απάντησε: «Αγαπημένοι μαθητές του παιδιού μου και Θεού, μη σας παρακαλώ, μη μετατρέψετε σε πένθος τη χαρά μου ενταφιάστε, σας παρακαλώ, το σώμα μου όπως θα το τακτοποιήσω εγώ στο νεκρικό κρεβάτι». Όταν η Παναγία Μητέρα του Θεού τελείωσε τα λόγια αυτά, έφθασε και ο θεσπέσιος Απόστολος Παύλος, το σκεύος της εκλογής, ο οποίος έπεσε στα πόδια της Θεομήτορος και προσκύνησε και άνοιξε το στόμα του κι άρχισε να την εγκωμιάζει λέγοντας: «Χαίρε μητέρα της ζωής, εσύ που είσαι το αντικείμενο του κηρύγματός μου. Διότι παρότι δεν είδα το Χριστό, βλέποντας εσένα νόμιζα πως έβλεπα Εκείνον».
Έπειτα η Παρθένος τους κάλεσε όλους και τους αποχαιρέτισε. Ξάπλωσε στην συνέχεια στην κλίνη της και τακτοποίησε το πανάχραντο σώμα της όπως ακριβώς ήθελε. Στην συνέχεια έκαμε προσευχές και δεήσεις για τη στήριξη και την ειρήνη όλου του κόσμου, ευλόγησε τους παριστάμενους και αφού έκαμε όλα αυτά άφησε το πνεύμα της στα χέρια του Υιού και Θεού της σε ηλικία 59 ετών. Τότε ο Απόστολος Πέτρος άρχισε πρώτος να ψάλλει τους επικήδειους ύμνους. Οι υπόλοιποι Απόστολοι σήκωσαν το νεκρικό κρεβάτι κι άλλοι μεν προπορεύονταν με λαμπάδες και ψαλμωδίες άλλοι δε ακολουθούσαν το Θεοδόχο εκείνο σώμα οδηγώντας το προς το μνήμα. Κατά την ώρα της Ιερής εκείνης πομπής προς τον ετοιμασμένο τόπο της ταφής ακούγονταν άγγελοι που υμνούσαν και οι εξαίσιες υμνωδίες τους γέμιζαν τον αέρα. Οι άρχοντες όμως των Ιουδαίων δεν ανέχονταν να βλέπουν και να ακούνε όλα αυτά τα εξαίσια και γι’ αυτό ξεσήκωσαν μερικούς μέσα από τον όχλο και τους έπεισαν να προσπαθήσουν να ρίξουν από τα χέρια των Αποστόλων το φέρετρο πάνω στο οποίο είχε τοποθετηθεί το Ζωαρχικό σώμα της Θεοτόκου και να το πετάξουν κάτω στη γη.
Όμως όλους αυτούς που τόλμησαν κάτι τέτοιο τους πρόφθασε η Θεία δίκη και τους τιμώρησε με τύφλωση των ματιών τους κι έτσι δεν μπόρεσαν να επιτύχουν τον ανόσιο σκοπό τους. Έναν μάλιστα από αυτούς ονόματι Ιεφωνίας, που ρίχτηκε πιο ορμητικά από όλους και ακούμπησε την ιερή εκείνη κλίνη του έκοψε τα χέρια. Αυτός, λοιπόν, έμεινε θέαμα ελεεινό και άξιο για λύπηση από όλους, γιατί τα αυθάδη χέρια του τα έκοψε η Θεία δίκη και έμειναν κρεμασμένα πάνω στο φέρετρο μέχρι που πίστεψε με όλη του την ψυχή οπότε επήλθε και η θεραπεία του. Το ίδιο συνέβη και με όσους τυφλώθηκαν. Αυτοί από τη στιγμή που πίστεψαν και δέχτηκαν επάνω τους ένα τεμάχιο από το σάβανο του νεκρικού εκείνου κρεβατιού της Θεοτόκου απόκτησαν την υγεία τους.
Οι Απόστολοι όταν έφθασαν στην τοποθεσία που λέγεται Γεσθημανή τοποθέτησαν στο μνήμα το Ζωαρχικό εκείνο σώμα κι έμειναν εκεί για τρεις ημέρες ακούγοντας αγγελικές φωνές που έψαλλαν ακατάπαυστα. Κατά Θεία οικονομία ένας από τους Αποστόλους, ο Απόστολος Θωμάς δεν ήταν παρών στην κηδεία του Zωαρχικού σώματος της Θεοτόκου. Έφθασε την τρίτη ημέρα κι όταν έμαθε όλα τα σχετικά ήταν καταστενοχωρημένος διότι δεν αξιώθηκε κι αυτός να παρευρεθεί και να συμμετάσχει σε όλα όπως οι άλλοι Απόστολοι. Τότε με κοινή απόφαση συμφώνησαν να ανοίξουν τον πανάγιο εκείνο τάφο για να προσκυνήσει κι εκείνος το πανάμωμο σκήνωμα της Θεοτόκου. Τον άνοιξαν και έμειναν όλοι έκπληκτοι, διότι βρήκαν τον τάφο αδειανό παρότι ήταν παρόντες εκεί, ως φύλακες και τις τρεις ημέρες. Στον τάφο είχε μείνει μόνο η σινδόνη (το σάβανο) ως παρηγοριά για όλους τους πιστούς, αλλά και ως αψευδής μαρτυρία για τη μετάθεση αυτή της Θεοτόκου εις τους ουρανούς. Αυτός ο τάφος που ήταν λαξευμένος μέσα στην πέτρα, έτσι φαίνεται και προσκυνείται μέχρι σήμερα στην Γεσθημανή κενός από σώμα της Θεοτόκου, για να τιμάται και να δοξάζεται η Υπερευλογημένη Δέσποινά μας εις τους αιώνες.
Αγαπητοί μας, η μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας καλεί όλους μας, να τιμήσωμε την Υπεραγία Θεοτόκο όχι μόνον με τα χείλη, αλλά και με την καρδιά μας. Η Θεοτόκος Μαρία είναι ένα μεγάλο δώρο του Θεού στον κόσμο. Είναι ταμίας και χορηγός της αυτοζωής και της αθανασίας και των άλλων του Πνεύματος υπερφυών δωρεών (Άγιος Θεοφάνης Νικαίας). Ας ζητήσουμε λοιπόν από την Θεομητορική αγάπη Της δύναμη, φώτιση, υγεία, ευτυχία και προ πάντων την σωτηρία της ψυχής μας. Ιδιαίτερα δε στα ζοφερά, καταθλιπτικά τούτα δύσκολα αλλά και πέτρινα χρόνια…, όπου βουλιάζει η ένδοξη πατρίδα μας πνευματικά, ηθικά, πολιτικά, οικονομικά και τώρα πλέον Κορωνοϊκά… πρέπει να προσευχόμαστε στην Παναγία μας, για να κάνει και πάλι το θαύμα Της. Διότι δεν θα μας σώσουν οι Πολιτικοί άρχοντες και τα βέβηλα αθεϊστικά τους συστήματα… αλλά θα μας σώσει μόνον η προσευχή και η ικεσία στην γλυκειά Παναγιά μας!
Το Απολυτίκιον της Εορτής:
Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη,
εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.
Κοντάκιον Ἦχος πλ. β’. Αὐτόμελον.
ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΠΑΝΑΓΙΟΣΚΕΠΑΣΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕΥΦΡΟΣΥΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΟΙΜΗΤΗ ΚΑΙ ΑΓΡΥΠΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΦΕΡΟΥΝ ΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟ ΚΑΙ ΠΑΝΤΙΜΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ!! ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΜΑΣ ΤΗΝ 15Η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕΤ’ ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΩΝ ΘΑ ΤΕΛΕΣΘΕΙ ΑΠΟ ΩΡΑ: 7:00 ΕΩΣ 10:30 Π.Μ. (ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΠΑΝΤΩΝ)
ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
